اعتراف نامه

راستشو بگم دلم لک زده واسه جنگولک بازیای دوستی! 

دلم لک زده واسه شب بخیر گفتنای باحال

دلم لک زده واسه اینکه بیست و چهاری گوشی به دست باشم و راجع به همه چی باهاش حرف بزنم... 

البته گوشی به دست هستم الانم، ولی فرق داره:(

دلم لک زده واسه اینکه واسه یکی به جز کلیشه های همیشگی که بودنشون صد البته واجبه، مهم باشم و دلش برام تنگ شه:( 

که بیاد و بگه عشقم دلم تنگ شده برات، بگه بیا باهام حرف بزن جون بگیرم... که بگم دل من بیشتر تنگ شده قربونت برم... 

دلم تنگ شده واسه روزایی که یکی مال من بود و من مال یکی! آره مااال! هووووف... 

دلم فقط از همین آت و آشغال بازیا میخواد، وگرنه هیچیشو نمیخوام دیگه:(

+ یه اعتراف دیگه... حوصله ندارم دیگه بشینم و خاطره و روزمره وبلاگهارو بخونم! ترجیح میدم پستایی که میخونم کوتاه باشه... بی حوصله م شدید...