هیچ چیزی بهتر نمیشه!

دلم یه خونه میخواد

یه خونه ی ویلایی شکل خونه های امریکایی

در چوبی

دو طبقه

با کلی وسایل

شلوووغ اصن

تنها باشم

بوی عود بیاد

ولو بشم رو کاناپه ی نرم با یه عالمه بالش و کوسن

بارون بخوره به شیشه های قدی 

رعد و برق بزنه

چشامو ببندم و فقط بخوابم

فقط بخوابم

بخوابم... 

بدون موبایل! بدون ساعت! بدون تلفن.. بدون هیچکسی که نگرانم بشه. بدون هیچ چیزی که نگرانش باشم... بخوابم بدون اینکه آلارمی باشه... بخوابم بدون ترس، استرس... زیر یه پتوی گنده و بین ده تا بالش شل و ول... تنهای تنها... بخوابم... تا هروقت که بشه... شاید تا همیشه.. 

+ مهمه آدم تو چجور جایی میخوابه! خیلی مهمه. 

+ انگیزه م برای خ و د ک ش ی :) بالاس ولی جرئتشو ندارم صدسااال! چون نمیدونم جون دادن چه مدلیه. نمیخوام دستی دستی تجربه ش کنم... چون اونجوری براش انتظار میکشم! از لحظه ی اقدام به خودکشی براش انتظار میکشم که کی خلاص میشم! ولی اگه طبیعی بمیرم خب یهو یه جوری میشه و تموم دیگه! واقعیتش اینه که خودکشی کردن کار خیلی شاخی نیست که بخوام باهاش پز بدم!! گفتم که.. جرئتشو ندارم اصلا. ولی خب فقط گفتم که بدونید انگیزه ی تنها کافی نیست! باید وجووودشو داشته باشی... واسه هرکاری باید وجودشو داشته باشی تا شیرین و آسون بشه برات... حتی خودکشی!

+ اینکه اینجا تند تند مینویسم... یعنی پُرم... یعنی نتونستم خوب تخلیه بشم بعد داد و بیدادام. یعنی هنوز حرفایی تو دلم هست که نشد بزنم...

+ بغض وسط فریاد... افتضاحترین مدل نمایش نهایت عجز... متاسفانه ارادی نیست... اصلا نیست:(